Drodzy Parafianie i Przyjaciele,
Kiedy odprawiam pogrzeb, wybieram najczęściej ten fragment Ewangelii: „Niech się nie trwoży serce wasze”. Bije z tych słów jakieś ciepło, pociecha, ukojenie.  Uderza mnie też niefrasobliwość apostołów, jakieś ich zagubienie. „Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?” To pytanie stawia  Tomasz podczas Ostatniej Wieczerzy.  On nadal niewiele rozumie.  Pyta zagubiony: Panie Jezu, o co Ci właściwie chodzi?. Nawet dzisiaj idąc wiernie za Jezusem, człowiek nie zawsze wszystko pojmuje. Nieraz pyta jak apostoł: Panie, gdzie jest ta właściwa droga?. Wiele spraw jeszcze nie wiemy, nie rozumiemy. „Widzimy jakby w zwierciadle, niejasno… Poznaję po części…’” – pisze św. Paweł. Bóg nie odpowiada na wszystkie nasze pytania, nie tłumaczy nam wszystkiego. Uczy nas żyć i iść do przodu razem z naszymi pytaniami. Odpowiedzi pojawiają się stopniowo.  Bożej Prawdy nie znajduje się samym intelektem, ale życiem. Podążając za Jezusem, czyli próbując żyć tak jak On. Pokornie, ufając Ojcu bardziej niż sobie samemu. Kiedy patrzymy wstecz na przebytą drogę, z perspektywy lat, odkrywamy nieraz sens poszczególnych wydarzeń, lepiej rozumiemy, o co chodziło Panu Bogu. Kiedy patrzymy przed siebie, wiele spraw jest wciąż niejasnych.

Filip pyta Jezusa: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. To pytanie też jest nam bliskie. Któż z nas nie chciałby zobaczyć Boga?  Ile już lat jestem w Kościele? Jak długą przebyłem drogę z Jezusem? Ile spowiedzi, Komunii św., kazań, rekolekcji, modlitw, natchnień, spotkań…? Może tak jak Filip oczekuję czegoś niezwykłego, wyjątkowego, a nie rozpoznaję Boga obecnego w codzienności?
W sobotę, 13-go maja, 75 dzieci z naszej Szkoły św. Konstancji i Programu Religijnego REP, przyjęło Pierwszą Komunię świętą. Będzie to dla was drogie dzieci, zawsze szczególny dzień – to dzień kiedy Pan Jezus przyszedł do was po raz pierwszy pod postacią Eucharystii. W tym roku ten dzień wypada dokładnie w 100 rocznicę objawień Matki Bożej, dla trójki dzieci: Franciszka, Hiacynty i Łucji w Fatimie. Jest to wasz kolejny krok, drogie dzieci, na drodze poznania Jezusa i pokochania Go całym sercem. Będziecie Go poznawać codziennie poprzez czytanie Słowa Bożego, uczestnictwo w sakramentach świętych, modlitwę w gronie rodzinnym, oraz we wspólnocie Kościoła.
Bardzo serdecznie dziękuję Pani Zofii Czarny, głównej zelatorce Polskich Kółek Różańcowych, wszystkim zelatorkom i zelatorom, wszystkim członkom Kół Żywego Różańca oraz wszystkim którzy ofiarami wsparli wzniesienie Figury Matki Bożej Fatimskiej, dla upamiętnienia 100-ej rocznicy objawień Bożej Matki. Bardzo dziękuję chicagowskiemu artyście Panu Leonardowi Szczur za ogromny wkład pracy w wyrzeźbienie tej figury, która jest piękną ozdobą naszego kościoła. Dziękuję Ks. Biskupowi Andrzejowi Wypych, który tę figurę poświęcił, wszystkim kapłanom, diakonom, siostrom zakonnym, oraz wszystkim którzy wzięli udział w tym wzruszającym nabożeństwie. Niech Matka Boża dopomoże nam wszystkim iść wiernie za Jej Synem Jezusem Chrystusem do Domu Ojca w niebie. Szczęść Boże!